Tijd om afscheid te nemen van P. en E. uit Antwerpen. Terwijl zij reeds verder trekken, nemen wij de geplande dag rust. Wij zouden ook wel verder willen, maar Paba kan niet direct zijn paarden vinden; die klus stond op z’n namiddagprogramma; de beesten zijn in geen velden en wegen te bekennen. Terwijl ik geniet van een dagje rust in een nu warme tent, gaat Daniël in z’n eentje de omgeving verkennen.
Even genieten van het mooie landschap die deze vlakte in het dal bengt en ...
Om de gletsjer van de “Kang Yaze” te bewonderen moet ik wel een rug over van om en bij de 5000m. De weg naar boven is niet zonder gevaar, daar er geen vaste paden zijn en de helling vol ligt met losse steen en lei. Deze hellingen worden enkel gebruikt door de schaaphoeders en hun grote schaapuddes. Maar na een kleine twee uur klimmen, kom ik dan toch boven op de rug waar ik de “Kang Yanze” in zijn volle hoogte kan bewonderen. De top van de "Kang Yaze" 6200m, ligt nog eens 1400m boven mij. Terwijl ik mijn lunch verorber, heb ik de tijd om het eens goed te bekijken. Het is wel is waar zomer, maar van de gletcher is er niet veel meer overgebleven. Enkel nog ijs tot aan de voet waar het gesmolten water door een rivier naar de Markha gevoerd word. De rechter flank zit nog onder een dik pak ijs en sneeuw. Deze wordt gebruikt door ijsklimmers, die onderandere door Namgyal begeleid worden.
Alhoewel de lastdieren van Paba bijeen blijven, zijn ze moeilijk op te sporen in de immense vlakte; Daniël, die ze onderweg heeft zien grazen, kan bij zijn terugkeer de juiste richting aanwijzen, en helpen met zijn verrekijker.
Ondanks de schrale wind is het genieten van de omgeving, en een prachtige zonsondergang.
Gelukkig is de tweede nacht op Nimaling aangenamer; Paba heeft voor ons een donsdeken versierd bij de lokale theetenthouder. Ook z’n Tibetaanse zoutthee of boterthee weten we op prijs te stellen. Over smaken valt niet te discussiëren, maar ik geef toe dat je ervan opkikkert. Volgens onze lieve Tibetaanse paardenman vult het de mineralen, die door het zweten verloren gaan, weer aan.